سلام دختران زیبای وطنم

دو سه روزیه که حالم گرفته است از خبرهای بدی که می شنویم حالی برای خوب بودن باقی نمی مونه . خبر اینکه دردانه مادری سیه مویی و چشم آهویی ، رعنا قامتی ، شیرین لبخندی برای همیشه رفت و کسی باعثش بود که می بایست

سر دردانه دختر را روی پا می گذاشت و نوازش میکرد گیسوان سیاهش را می بافت. نه اینکه موهای سیاهش را به رنگ قرمز خون، رنگ کند. ای داد ، ای هوار از این تعصب بیجا. وای بر ما ، وای بر پدری که فقط داس را به جای دستان نوازش گر خود برای دلبردخترجان بر سرش کشید.

به جای پشت و پناه بودن آوار شدن روی بی پناهی اش، ننگ بر این پدر.

نباشد چنین پدری روی زمین . نفس نکشد چنین پدری در هوای بی دختری.

رومینا دختری که مثل او کم نیستند در این سرزمین .

ننگ به برادری که خواهر خود را در آتش سوزاند

خدایا فریاد رسی خدایا کمی فهم.

باشد که پدران و برادران این سرزمین تعصب بیجا نداشته باشند و چتری باشند بر سر دختران و خواهرانشان از بی مهری زمانه...